Φωτισμένη από το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι στις άκρες της δυτικής Μεσσηνίας και χορτασμένη από φως ακόμα και τους χειμωνιάτικους ευλογημένους μήνες, στέκει η Νέα Πύλος αντίκρυ στη Σφακτηρία και τις προστατευόμενες ακτές στο φυσικό λιμάνι του Ναβαρίνου.
Φέρνει ακούσματα και ομηρικές ιστορίες από τους αιώνες – βαριά κληρονομιά – που συμπληρώνει όλα τα χαρακτηριστικά της «Ευτοπίας». Ο καλός ο τόπος, ο ήλιος, η θάλασσα, η μακρά ιστορία και το φυσικό περιβάλλον∙ εύλογα θεωρείται το κέντρο της Νοτιοδυτικής Μεσσηνίας! Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς και πως να μετρήσει τις αρετές της; Ολόκληρη η τοποθεσία του Ναβαρίνου, από τα ψηλά του όρους Αιγάλεω, το Κορυφάσιο και τον Άγιο Νικόλαο, μέχρι την Σφακτηρία, όλα αγκαλιάζονται από το φως και τις μνήμες, το πράσινο, τα λιόδεντρα, τους καρπούς και τις πηγές.
Η Πύλος ώριμη πια, στη Νότια είσοδο του Ναβαρίνου με το Νιόκαστρο να δεσπόζει από πάνω της, απλώνεται μπροστά σου στα τελειώματα του Άγιου Νικόλαου στην μικρή «κοιλάδα» ανάμεσα στους λόφους. Γραφική και όμορφη απ’όπου και αν την προσεγγίσεις. Σαν έρχεσαι από την βορειο-δυτική πλευρά της αξίζει να τη χαζέψεις για λίγα λεπτά από το δρόμο. Τη βλέπεις ολόκληρη, με τη μαρίνα και το λιμάνι της, με τα καΐκια των ψαράδων και τα τουριστικά σκάφη των επισκεπτών της που αράζουν στα ήρεμα νερά της. Το γραφικό σκηνικό συμπληρώνουν τα σπίτια με τα κόκκινα κεραμίδια, το κάστρο, και απέναντι η Γιάλοβα με το Διβάρι, την Βοϊδοκοιλιά, το πέρασμα της Συκιάς και το Παλαιόκαστρο.
Όμορφη και το βράδυ, μισοφωτισμένη χωρίς εξάρσεις. Διακρίνεις τα φώτα από τα παραλιακά μαγαζιά και τις κολώνες να φέγγουν διακριτικά. Το μάτι σου χάνεται στα χρώματα της νύχτας σαν κοιτάξεις την προστατευόμενη ζώνη (Natura 2000). «Ευτυχώς αναφωνείς!». O κόσμος αρχίζει σιγά-σιγά να αναγνωρίζει την ομορφιά και τη σημασία της πολιτιστικής του κληρονομιάς στις αρχές της Νέας χιλιετηρίδας!
Η Πύλος ακροβατεί στις μέρες μας ανάμεσα στο κάλεσμα του Νέου τουριστικού ρεύματος των μεγάλων επενδύσεων και την ιστορική κληρονομιά (δεν γίνεται να απεμποληθεί) και τη φυσιογνωμία του τόπου με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Η κυρά της Δυτικής Μεσσηνίας (Δήμος Πύλου-Νέστορος) στις νέες ισορροπίες των καιρών είναι πια συνηθισμένη στο να επιβιώνει και να αναδημιουργείται!